Błogosławiony Stefan Bellesini

Urodził się w Trydencie 25 listopada 1774 r. w zamożnej i szanowanej rodzinie notariusza. Jako dziecko często odwiedzał klasztor augustianów, którego przeorem przez długie lata był jego wuj. Dla nikogo nie było więc niespodzianką, gdy Stefan, zafascynowany stylem życia tej wspólnoty zakonnej, w wieku 18 lat przyjął habit augustiański. Po nowicjacie odbytym w Bolonii został wysłany na studia filozoficzne do Rzymu, a następnie kontynuował w Bolonii studia teologiczne. Był uzdolnionym i pracowitym studentem, otwierała się przed nim kariera akademicka. Wkrótce jednak, na skutek inwazji wojsk napoleońskich, zmuszony był powrócić do Trydentu. Tam 31 maja 1794 r.  przyjął święcenia diakońskie i kapłańskie.

Gdy Francuzi znieśli zakony i zamknęli klasztory w Tyrolu, Stefan w 1809 r. musiał przenieść się do domu rodzinnego. Podjął wówczas pracę pedagogiczną. W domu swego ojca w Trydencie otworzył darmową szkołę dla dzieci pozbawionych opieki i całkowicie poświęcił się ich wychowaniu. W krótkim czasie zgromadził tak wielu uczniów, że musiał szukać większych pomieszczeń. Do jego szkoły uczęszczało 400-500 dzieci. Tę działalność kontynuował także wówczas, gdy Austria ponownie odzyskała panowanie nad Tyrolem, a nawet został mianowany głównym inspektorem wszystkich szkół podstawowych w okręgu trydenckim. Napisane przezeń Statuty dla szkół jeszcze długo po jego śmierci miały moc obowiązującą.

Pomimo tych sukcesów na polu wychowawczym Stefan pozostał zakonnikiem i tęsknił za życiem wspólnotowym w klasztorze. Gdy po upadku rządów Napoleona augustianie odzyskali możliwość otwarcia klasztorów i swobodnej działalności, Stefan w 1817 r. potajemnie opuścił Trydent i udał się do klasztoru w Bolonii.

Następnie generał posłał go do Rzymu, a później do Citta della Piane, gdzie Stefan został mistrzem nowicjatu rzymskiej prowincji zakonu. W ostatnich latach życia pełnił posługę proboszcza i kustosza sanktuarium Matki Bożej Dobrej Rady w parafii Genazzano.  Szczególną troską otaczał ubogich i dzieci. Zaraził się dżumą, pełniąc posługę duszpasterską wśród swoich parafian i zmarł 2 lutego 1840 r.,  Jego relikwie spoczywają w Genazzano.  Beatyfikował go w 1904 r. papież Pius X.